Łagodne objawy odstawienia alkoholu (niepowikłany alkoholowy zespół abstynencyjny) pojawiają się zazwyczaj po ok. 6 godzinach od zaprzestania picia. Są wśród nich symptomy takie jak: tachykardia (przyspieszone bicie serca). Objawy te są nieprzyjemne i uciążliwe, ale nie stanowią zagrożenia dla życia.

Działanie alkoholu na mózg polega między innymi na tym, że w wyniku częstego picia może dojść do upośledzenia zdolności kontrolowania ilości wypijanego alkoholu oraz do jego nadużywania. Wówczas osoba uzależniona po wypiciu pierwszej porcji alkoholu nie jest w stanie przewidzieć, czy uda jej się skontrolować dalsze picie, czy też nie. Mimo tego, że na skutek wieloletniego intensywnego picia alkoholu przybywa szkód, które obejmują coraz więcej obszarów funkcjonowania psychospołecznego danej osoby, silniejsze są pozytywne oczekiwania związane ze stanem rozluźnienia i ulgi po spożyciu alkoholu. Umysł osoby uzależnionej działa wówczas w taki sposób, aby nie wiązać bezpośrednio konsekwencji wynikających z picia alkoholu z różnorakimi rozwijającymi się problemami zdrowotnymi i życiowymi. Osoba taka nie wyobraża sobie dłuższego funkcjonowania bez alkoholu lub innej substancji psychoaktywnej, gdyż nie potrafi w inny sposób dostarczać sobie pozytywnych doznań lub redukować przykre emocje. Dlaczego on/ona pije? Można zatem zadać pytanie, co takiego się dzieje, że pomimo ponoszenia coraz większych szkód związanych z nadmiernym piciem alkoholu, osoba uzależniona nie koryguje swojego zachowania w tym zakresie i coraz bardziej pogłębia swoje problemy? Oczywiście z jednej strony pojawiają się biologiczne objawy uzależnienia (zmiana tolerancji na alkohol, alkoholowy zespół abstynencyjny itd.), z drugiej jednak strony odpowiadają za to rozwijające się psychologiczne mechanizmy uzależnienia. Stanowią one formę mechanizmów obronnych utrudniających realne spostrzeganie sytuacji, szczególnie w obliczu potrzeby sięgnięcia po alkohol w celu doznania ulgi. Mechanizmy te uszkadzają funkcjonowanie osoby w sferach emocjonalnej, poznawczej oraz tzw. struktury Ja. Mechanizm nałogowego regulowania emocji W sferze emocjonalnej na skutek rozwijającego się uzależnienia kształtuje się mechanizm nałogowego regulowania emocji. Wypicie alkoholu w szybki sposób przekształca przykre stany emocjonalne w przyjemne, pozornie redukuje doświadczanie stresu, krótkotrwale łagodzi przykre emocje. Osoby uzależnione mając niski poziom odporności na doznawane cierpienie i potrzebę jego szybkiego zredukowania, sięgają po alkohol jako najbardziej sprawdzony i szybki sposób. Inną motywacją jest chęć potęgowania stanów przyjemnych poprzez wypicie alkoholu poprawy samopoczucia. Na skutek wieloletniego powtarzania takiego schematu alkohol staje się jednym z głównych źródeł emocji. Mechanizm iluzji i zaprzeczeń W sferze poznawczej osób uzależnionych dominuje mechanizm iluzji i zaprzeczeń. Dotyczy on przede wszystkim selektywnego spostrzegania faktów związanych z nasilającymi się problemami wynikającymi z picia alkoholu. Nasilające się szkody w życiu oraz przykre emocje powodują, że uruchamiają się mechanizmy obronne uniemożliwiające realną ocenę swojej sytuacji. Osoba uzależniona zaprzecza oczywistym faktom związanym z piciem alkoholu, minimalizuje swój problem, obwinia innych za to co się dzieje w jej życiu, ucieka się do różnych racjonalnych i intelektualnych sposobów tłumaczenia faktu swojego nadmiernego picia alkoholu. Zdarza się, że odwraca uwagę innych od swojego picia poprzez np. wszczynanie awantur, wyszukiwanie problemów u innych. Zniekształca też fakty dotyczące przeszłości np. poprzez koloryzowanie wspomnień. O przyszłości myśli w sposób mało realistyczny, układa w myślach plany, ale ich nie realizuje. Mechanizm rozdwajania i rozpraszania Ja Trzeci obszar dotyczy struktury Ja i jest nazwany mechanizmem rozdwajania i rozpraszania Ja. Nadmierne picie alkoholu wpływa na poczucie własnej wartości, z jednej strony może nasilać się złudne poczucie mocy i kompetencji, szczególnie w okresie picia alkoholu, jednakże w okresach po piciu samoocena, poczucie wartości, poczucie kompetencji i wpływu na własne postępowanie znacząco się obniża. Ten niestabilny obraz siebie powoduje, że osoba uzależniona ma trudność w odpowiedzi na pytania – kim jestem, jaki jestem? Nasilone działanie psychologicznych mechanizmów uzależnienia powoduje, że osobie trudno jest samodzielnie zatrzymać uzależnienie i zmienić swój sposób funkcjonowania psychospołecznego. W oddziaływaniach psychoterapeutycznych zwraca się uwagę między innymi na przywracanie racjonalnego myślenia na temat sytuacji związanych z piciem oraz ogólnym funkcjonowaniem. Poprzez analizę stanów emocjonalnych pacjent ma szansę na bardziej konstruktywny kontakt z własną sferą emocjonalną, źródłem uczuć stają się sytuacje życiowe. Na skutek psychoterapii budowany jest realny obraz siebie. Bilbiografia: Mellibruda J., Sobolewska – Mellibruda Z. (2006) Integracyjna psychoterapia uzależnień Instytut Psychologii Zdrowia PTP, Warszawa. Opracowanie: mgr Jolanta Ryniak

Po 30 minutach od zakończenia konsumpcji wina, Sławek był już trzeźwy. Pozostałe osoby, za wyjątkiem Oli, miały stężenie alkoholu poniżej dopuszczalnego progu 0,20‰. Co ciekawe tempo spalania alkoholu było dość powolne u wszystkich osób za wyjątkiem Sławka. Karol i Helena pozbyli się alkoholu z wydychanego powietrza dopiero

Uzależnienie od alkoholu jest zaburzeniem psychicznym, którego podstawowym objawem jest koncentracja na spożywaniu tej używki i ciągła lub wciąż nawracająca potrzeba picia. Fot. Jak często występuje? Według Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (PARPA) z Polsce jest około 900 tysięcy osób uzależnionych. Jak się objawia? Jak lekarz ustala diagnozę? Ustalenie takiego rozpoznania wymaga wnikliwej analizy objawów. Większość uzależnionych bagatelizuje problem, próbując uzasadnić i zracjonalizować swoje picie. Osoby te jako przyczynę zwykle podają nadmierny stres i konieczność „zrelaksowania się”, zmęczenie, napięcia w relacjach z otoczeniem, pragnienie dodania sobie odwagi, czy w końcu – bezsenność. Uzależnieni od alkoholu często wskazują inne osoby pijące więcej lub częściej, jako te, które mają rzeczywisty problem alkoholowy („to oni, nie ja”). Obraz osoby uzależnionej od alkoholu – jako niepracującej, zaniedbanej higieniczniej, pijącej codziennie, będącej nieustannie pod wpływem tej używki, nierzadko bezdomnej – jest w ich przekonaniu jedynym możliwym wzorem typowego „alkoholika”. Dlatego niespełnianie takich kryteriów wyklucza według wielu uzależnionych istnienie problemu z alkoholem. Rzeczywistość wskazuje jednak, że mimo problemowego picia, wiele osób może długo zachowywać pozory prawidłowego funkcjonowania, utrzymywać pracę, relacje towarzyskie, pozostawać w związkach. Fakt uzależnienia doprowadza jednak nieuchronnie do destrukcji kolejnych aspektów życia. Picie zastępuje stopniowo inne potrzeby i staje się jedynym celem życia. Zgodnie z obowiązującymi w Polsce kryteriami ICD-10 uzależnienie rozpoznaje się wtedy, gdy spełnione są co najmniej 3 spośród następujących kryteriów: silne pragnienie lub poczucie przymusu zażywania substancji trudności w kontrolowaniu zachowania związanego z jej przyjmowaniem fizjologiczne objawy stanu odstawienia charakterystyczne dla danej substancji (zespół abstynencyjny) i/lub przyjmowanie tej samej lub podobnej substancji w celu złagodzenia lub uniknięcia objawów abstynencyjnych stwierdzenie objawów tolerancji (aby osiągnąć efekt upojenia, osoba uzależniona potrzebuje coraz większej ilości alkoholu, a ilość alkoholu niebezpieczna dla zdrowia osób bez problemu alkoholowego może być stosunkowo dobrze tolerowana) zaniedbywanie innych źródeł przyjemności lub zainteresowań, zwiększenie ilości czasu koniecznego do zdobycia substancji, jej przyjmowania lub do usuwania skutków jej działania spożywanie alkoholu mimo wyraźnych dowodów szkodliwych następstw Co robić w razie wystąpienia objawów? Kiedy leczenie jest konieczne? Uzależnienie od alkoholu nie bez powodu jest nazywane „chorobą zaprzeczeń”. Powszechne są sytuacje, gdy osoba chora i jej najbliżsi bardzo długo wypierają ze świadomości fakt utraty kontroli nad piciem. Ponieważ intensywne używanie alkoholu rzadko rozpoczyna się nagle, trudno uchwycić moment, gdy picie przestaje być bezpieczne. Stopniowo zaczynają się pojawiać nowe okazje i kolejne uzasadnienia dla spożywania alkoholu, picie przez kilka kolejnych dni („ciągi”) dla uniknięcia, a raczej odroczenia, objawów odstawiennych. Trudno wtedy o rzetelną samokrytykę i przyznanie się do utraty panowania nad przyjmowaniem tej używki i – co za tym idzie – życiem. Niepokojącymi objawami jest na pewno picie w samotności w celu ukrycia się przed otoczeniem, poszukiwanie okazji do upijania się oraz picie większej ilości alkoholu niż to było w planie, reagowanie agresją na wszelkie uwagi dotyczące picia, a także spożywanie alkoholu mimo jego ewidentnej szkodliwości i przeciwwskazań zdrowotnych. Powód do niepokoju stanowią także prowadzenie pojazdów czy przychodzenie do pracy pod wpływem alkoholu. W Polsce działa wiele poradni leczenia uzależnionych od alkoholu i aby się do nich zgłosić nie jest konieczne żadne skierowanie ani spełnienie szczególnych warunków. Z pewnością jest to miejsce, gdzie można się spotkać z lekarzem lub terapeutą, który pomoże odpowiedzieć obiektywnie na pytanie czy model picia, jaki cechuje daną osobę, jest bezpieczny. Dzięki badaniu przez specjalistę leczenia uzależnień możliwe jest ustalenie, czy doszło już do rozwoju uzależnienia od alkoholu. Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (PARPA) w ramach kampanii „Wyhamuj w porę” umożliwiła wszystkim osobom, które chcą sprawdzić, czy piją w sposób bezpieczny, wykonanie krótkiego, składającego się z 10 prostych pytań testu AUDIT (Alcohol Use Disorder Identification Test). Kwestionariusz AUDIT jest uznanym i rekomendowanym przez WHO badaniem przesiewowym służącym do oceny potencjalnej szkodliwości modelu spożywania alkoholu. Jego wykonanie zajmuje zaledwie kilka minut, a po jego zakończeniu pojawia się krótki komentarz i interpretacja uzyskanego wyniku. Test jest dostępny na stronie na stronie Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (PARPA). Zasięgnięcie profesjonalnej porady nie musi być kosztowne, gdyż większość poradni w Polsce jest nieodpłatnie dostępna dla osób ubezpieczonych. Istnieją również placówki finansowane z innych źródeł, w których na bezpłatną pomoc mogą liczyć także osoby nieubezpieczone. Chorzy uzależnieni od alkoholu, którzy chcą podjąć leczenie, powinni się zgłosić do dowolnej placówki terapeutycznej. Ich adresy można znaleźć na stronie Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (PARPA). Co zrobić, gdy osoba uzależniona nie chce podjąć leczenia? Nie każdy uzależniony zdaje sobie sprawę z istniejącego problemu, bądź – mimo jego świadomości – decyduje się na terapię. Prośby i nalegania ze strony otoczenia, by taka osoba podjęła leczenie, są często nieskuteczne, gdyż jej zdaniem picie jest osobistą sprawą każdego człowieka, a na wszelkie uwagi reaguje ona zaprzeczeniem lub agresją. W takich sytuacjach uzasadnione bywa sądowe zobowiązanie do leczenia odwykowego. Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi stanowi, iż: „Art. 24. Osoby, które w związku z nadużywaniem alkoholu powodują rozkład życia rodzinnego, demoralizację małoletnich, uchylają się od pracy albo systematycznie zakłócają spokój lub porządek publiczny, kieruje się na badanie przez biegłego w celu wydania opinii w przedmiocie uzależnienia od alkoholu i wskazania rodzaju zakładu leczniczego. […] Art. 25. Na badanie, o którym mowa w art. 24, kieruje gminna komisja rozwiązywania problemów alkoholowych właściwa według miejsca zamieszkania lub pobytu osoby, której postępowanie dotyczy, na jej wniosek lub z własnej inicjatywy. […] Art. 26. 1. Osoby, o których mowa w art. 24, jeżeli uzależnione są od alkoholu, zobowiązać można do poddania się leczeniu w stacjonarnym lub niestacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego. 2. O zastosowaniu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego orzeka sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania lub pobytu osoby, której postępowanie dotyczy, w postępowaniu nieprocesowym. 3. Sąd wszczyna postępowanie na wniosek gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych lub prokuratora. Do wniosku dołącza się zebraną dokumentację wraz z opinią biegłego, jeżeli badanie przez biegłego zostało przeprowadzone. Procedura skierowania osoby uzależnionej do obowiązkowego leczenia wymaga wystąpienia Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych z wnioskiem do sądu. Członkowie rodziny, chcący uzyskać pomoc w sprawie sądowego zobowiązania do leczenia odwykowego osoby uzależnionej powinni zwrócić się do właściwej według miejsca zamieszkania Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.” Jakie są sposoby leczenia? Psychoterapia – najlepsza droga ku wyzdrowieniu Leczenie uzależnienia od alkoholu jest żmudnym procesem wymagającym ogromnej motywacji ze strony pacjenta oraz dużych umiejętności terapeuty. Szacuje się, że jedynie kilkunastu na 100 pijących problemowo osób udaje się zerwać z nałogiem bez profesjonalnej pomocy. Na świecie stosuje się obecnie ponad 80 różnych metod terapeutycznych, ale jedynie w przypadku niewielu z nich można mówić o udowodnionej skuteczności. Podstawową metodą leczenia uzależnienia od alkoholu jest psychoterapia – indywidualna oraz grupowa. Powszechnie uważa się, że oddziaływania terapeutyczne jako jedyne w rzeczywistości dotykają podstawowego problemu, zaś wszelkie środki farmakologiczne mogą jedynie wspomagać proces trzeźwienia. Celem spotkań grupowych i indywidualnych jest wytworzenie u pacjenta umiejętności radzenia sobie z negatywnymi emocjami w sytuacjach, które zwykle prowadzą do sięgania po alkohol. Założeniem leczenia jest utrzymanie całkowitej abstynencji, jednak coraz częściej mówi się o modelu, który ma prowadzić do zmniejszenia szkód wynikających z picia – tzw. harm reduction. Był on dotychczas powszechny w terapii uzależnienia od opioidów. Wprowadzanie programów minimalizacji szkód pozwala włączyć do leczenia i zmniejszyć ilość wypijanego alkoholu przez osoby, dla których konieczność utrzymywania całkowitej abstynencji jest powodem niepodejmowania bądź rezygnacji z terapii. Trudno mówić w tej chwili o skuteczności metod zmierzających do powrotu do picia kontrolowanego, gdyż nie są one powszechnie stosowane. Obowiązujące obecnie w większości placówek terapii uzależnienia od alkoholu programy mają na celu utrzymywanie przez pacjentów dożywotniej abstynencji. W Polsce większość koncepcji leczenia odwykowego opiera się na tak zwanym modelu Minnesota. Powstał on na przełomie lat 40. i 50. XX wieku w USA, łącząc doświadczenia psychiatry, psychologa oraz trzeźwiejących osób uzależnionych. Wyniki badań oceniających jego skuteczność wskazały, że w ciągu dwóch lat abstynencję utrzymywało 53% pacjentów. Założenia modelu Minnesota obejmują: uznawanie uzależnienia od alkoholu za pierwotną, niewynikającą z innych zaburzeń chorobę, różną od pozostałych zaburzeń psychicznych, traktowanie uzależnienia od alkoholu jako choroby niezawinionej, śmiertelnej i postępującej, wynikającej ze współistnienia wielu różnych czynników, należyty szacunek i zrozumienie wobec chorych, a także szanowanie ich osobistej godności, twierdzenie, że wstępna motywacja nie jest zasadniczym czynnikiem decydującym o przebiegu i efektach leczenia, umożliwienie osobom uzależnionym identyfikacji z istniejącymi objawami choroby i wywoływanie potrzeby dokonania zmian w ich życiu, twierdzenie, że jednym z podstawowych objawów choroby jest zaprzeczanie jej istnieniu przez chorego i jego otoczenie, dożywotnią abstynencję, również od innych substancji psychoaktywnych, jako długofalowy cel leczenia, systemowe podejście do leczenia zakładające udział osób najbliższych w procesie terapeutycznym, udział wielodyscyplinarnego zespołu terapeutów, w którym istotną rolę odgrywają przeszkoleni specjaliści, wywodzący się spośród trzeźwiejących osób uzależnionych, w leczeniu opartym o program Anonimowych Alkoholików (AA), terapię w małych grupach, gdzie pacjenci są traktowani indywidualnie, ze względu na ustaloną drogę wychodzenia konkretnego pacjenta z choroby oraz z uwagi na preferowane przez tę osobę sposoby unikania nawrotu choroby i powrotu do picia, terapię z wykorzystaniem „Programu dwunastu kroków” oraz udziału w spotkaniach wspólnoty AA. „Program dwunastu kroków” To zbiór założeń stworzonych przez wspólnotę AA stanowiący podstawową filozofię wsparcia dla uczestników grupy. Kluczowe znaczenie dla wprowadzenia ruchu AA oraz wdrażania modelu Minnesota na grunt polski miał uznany autorytet i specjalista w dziedzinie terapii uzależnień, psychiatra związany z Instytutem Psychiatrii i Neurologii w Warszawie, dr n. med. Bohdan Woronowicz. „Program dwunastu kroków” stał się uniwersalną bazą dla wielu modeli terapii uzależnień. Program dwunastu kroków – założenia 1. Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu, że przestaliśmy kierować własnym życiem. 2. Uwierzyliśmy, że siła większa od nas samych może przywrócić nam zdrowie. 3. Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga, jakkolwiek Go pojmujemy. 4. Zrobiliśmy gruntowny i odważny obrachunek moralny. 5. Wyznaliśmy Bogu, sobie i drugiemu człowiekowi istotę naszych błędów. 6. Staliśmy się całkowicie gotowi, aby Bóg uwolnił nas od wszystkich wad charakteru. 7. Zwróciliśmy się do Niego w pokorze, aby usunął nasze braki. 8. Zrobiliśmy listę osób, które skrzywdziliśmy i staliśmy się gotowi zadośćuczynić im wszystkim. 9. Zadośćuczyniliśmy osobiście wszystkim, wobec których było to możliwe, z wyjątkiem tych przypadków, gdy zraniłoby to ich lub innych. 10. Prowadziliśmy nadal obrachunek moralny, z miejsca przyznając się do popełnianych błędów. 11. Dążyliśmy poprzez modlitwę i medytację do coraz doskonalszej więzi z Bogiem, jakkolwiek Go pojmujemy, prosząc jedynie o poznanie Jego woli wobec nas oraz o siłę do jej spełnienia. 12. Przebudzeni duchowo w rezultacie tych kroków staraliśmy się nieść posłanie innym alkoholikom i stosować te zasady we wszystkich naszych poczynaniach. Trudno jednoznacznie określić u jakiego odsetka pacjentów uzależnionych od alkoholu terapia jest skuteczna. W ciągu ostatnich 30 lat przeprowadzono na ten temat dziesiątki badań, których wyniki są niejednoznaczne. Wydaje się, że kluczem do poprawy wyników leczenia jest dostosowywanie programów terapii do potrzeb poszczególnych grup pacjentów. Analiza czteroletniego przebiegu uzależnienia u 356 leczonych osób wskazała, że 18,5% utrzymało abstynencję, 25,5% miewało tzw. „wpadki” (czyli krótkie epizody picia), u 31,7% obserwowano nawroty ciągów alkoholowych, zaś 24% chorych nieprzerwanie piło alkohol. Zakładając, że za zadowalający wynik terapii uznamy całkowitą abstynencję oraz nieliczne i łagodne nawroty, wyraźnie widać, że leczenie jest skuteczne jedynie u ponad 40% pacjentów. Jak wspomniano, ocena poszczególnych metod terapii bywa niejednoznaczna. Programy znacznie zwiększające szansę utrzymania abstynencji przez niektórych pacjentów bywają całkowicie nieskuteczne u innych. Jest to istotny dowód na to, iż niepowodzenie i nawrót picia mimo podjęcia terapii nie mogą być przesłanką do zaniechania leczenia i niepodejmowania jego kolejnych prób. Wielu chorych zarzuca leczenie po jednorazowym nawrocie, pozbawiając się szansy na wyleczenie. Ponadto stosuje się także leczenie farmakologiczne. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie? Co trzeba robić po zakończeniu leczenia? Zgodnie z obowiązującymi obecnie założeniami terapii osób uzależnionych bezpieczny powrót do picia kontrolowanego nie jest możliwy. Osoby leczące się powinny utrzymywać stały kontakt z placówkami leczniczymi i dążyć do utrzymywania dożywotniej abstynencji. Trudno więc w tym przypadku mówić o definitywnym zakończeniu leczenia. Jak uniknąć uzależnienia? Jedyną skuteczną i pewną metodą uniknięcia zachorowania jest całkowita abstynencja. Każdy człowiek pijący alkohol, niezależnie od okoliczności, musi brać pod uwagę możliwość rozwoju uzależnienia. Tradycyjnie, za Antonim Kępińskim wyróżnia się następujące modele picia: ucieczkowy – służący odprężeniu, poprawie nastroju, społeczny – w okazjach towarzyskich, dla przyjemności samego picia. Niezależnie od stylu spożywania, nie ma osób, których nie dotyczy ryzyko uzależnienia. Wyniki badań naukowych wskazują jednak na istnienie wrodzonej do niego predyspozycji. Nie oznacza to, że ktoś „rodzi się alkoholikiem”. Aby doszło do powstania zależności niezbędne jest współwystępowanie sprzyjających okoliczności środowiskowych, emocjonalnych, psychologicznych i biologicznych. Po wypiciu alkoholu wzrasta w mózgu stężenie dopaminy i serotoniny – neuroprzekaźników układu nagrody, stąd błogostan i poprawa samopoczucia. Kiedy stężenie alkoholu we krwi się zmniejsza, obniża się również stężenie dopaminy i serotoniny, jednak do wartości mniejszej niż wyjściowa. Powtarzające się intoksykacje prowadzą w końcu do trwałego zmniejszenia stężenia tych neuroprzekaźników. Pociąga to za sobą potrzebę, a nierzadko konieczność, dalszego picia – dla poprawy samopoczucia. Mimo spożywania coraz większych ilości alkoholu stężenie dopaminy ani serotoniny nie osiąga już jednak wartości sprzed rozpoczęcia picia. Wpływ etanolu nie równoważy już spadku, do jakiego doszło po poprzednim upojeniu. Jedna z teorii wskazuje na ten mechanizm, jako na odpowiedzialny za rozwój objawów uzależnienia. Inna koncepcja mówi o uzależnieniu od endorfin uwalnianych w mózgu pod wpływem alkoholu.

Bezsenność po wypiciu alkoholu to stan spowodowany wyczerpaniem organizmu na skutek długotrwałego przyjmowania dużych dawek alkoholu. Może objawiać się zaburzeniami snu, a nawet jego całkowitym brakiem, któremu towarzyszą halucynacje. Aby znormalizować nocny wypoczynek, należy zadbać o usuwanie toksyn z organizmu oraz dobór odpowiednich leków. Dlaczego bezsenność pojawia się

Sposoby na bezsenność pomogą zadbać o lepszy sen i samopoczucie w ciągu dnia. Sen jest tak samo ważny dla naszego organizmu jak tlen, woda czy jedzenie. Bez nich nie moglibyśmy żyć. Tymczasem aż jedna trzecia z nas ma kłopoty z zaśnięciem i spokojnym przespaniem całej nocy. Dlatego tak ważne jest wyeliminowanie przyczyn bezsenności. Dowiedz się, jak poradzić sobie z bezsennością. Jedna trzecia z nas ma kłopoty z zaśnięciem i spokojnym przespaniem całej nocy. Czy to już bezsenność? Zarówno domowe sposoby na bezsenność, jak i te z wykorzystaniem farmaceutyków, mogą ułatwić życie. Każdemu czasem zdarza się nieprzespana noc, ale to żaden dramat. Jeżeli jednak mamy 3–4 białe noce w tygodniu w ciągu co najmniej trzech kolejnych tygodni – jest to już bezsenność przewlekła, która wymaga specjalistycznej konsultacji i leczenia. Poradnik Zdrowie: bezsenność - co zrobić, aby zasnąć? Spis treściBezsenność - przyczynySposoby na bezsenność - leki ziołoweSposoby na bezsenność - leki syntetyczneDomowe sposoby na bezsenność Bezsenność - przyczyny Istnieją dwa rodzaje przyczyn bezsenności: zewnątrzpochodne i wewnątrzpochodne. Do zewnątrzpochodnych przyczyn bezsenności można zaliczyć: niewygodne łóżko, za wysoka temperatura w sypialni, hałas czy migoczący za oknem neon. Natomiast bezsenność wewnątrzpochodna to przede wszystkim: nerwice, depresje – nawet te okresowe związane z porami roku, ale także choroby, takie jak: nadczynność tarczycy, schorzenia reumatyczne, cukrzyca, przewlekłe bóle, nowotwory czy bezdech senny. Każdy rodzaj bezsenności jest groźny dla zdrowia. Jeżeli źle śpimy, mamy gorsze samopoczucie w ciągu dnia, jesteśmy mniej aktywni, niespokojni, trudno nam się skoncentrować na nauce czy pracy. Pogarsza się pamięć i zmniejsza odporność. Dlatego trzeba zadbać o to, by dobrze się wysypiać. Jeśli domowe sposoby na bezsenność nie pomagają, można ratować się preparatami aptecznymi. Sposoby na bezsenność - leki ziołowe W przypadku bezsenności skuteczne okażą się leki zawierające ekstrakt z waleriany i chmielu. Zioła te działają uspokajająco i łagodnie rozluźniają. Przedłużają fazę snu aktywnego. Zwalczają objawy bezsenności, poprawiają jakość snu. Badania dowiodły, że preparaty na bazie tych ziół nie otumaniają i nie uzależniają. Jednak nie mogą być stosowane do 12. roku życia oraz przez pacjentów z ostrą niewydolnością nerek lub z zaburzeniami czynności wątroby. Po ich zażyciu nie należy prowadzić pojazdów. Przy bezsenności pomocna może się okazać także passiflora. Pomoże nie tylko w zaburzeniach snu, lecz także przy nadmiernej pobudliwości nerwowej. Sposoby na bezsenność - leki syntetyczne Wśród leków syntetycznych do wyboru są te zawierające melatoninę. To syntetyczny hormon (w organizmie jest wytwarzany przez szyszynkę). Jego działanie polega na regulowaniu godzin snu i czuwania oraz regulacji zegara biologicznego. Jest polecany osobom pracującym na zmiany i często zmieniającym strefy czasowe. Preparatów zawierających melatoninę nie należy stosować: po wypiciu alkoholu, w czasie ciąży i karmienia piersią, przy zaburzeniach hormonalnych, schorzeniach wątroby i nerek, osłabionym układzie immunologicznym. Po zażyciu nie wolno prowadzić auta. Uwaga! Inne leki syntetyczne – nawet te, które zawierają niewielkie dawki substancji aktywnych – wydawane są wyłącznie na receptę. Domowe sposoby na bezsenność Specjaliści twierdzą, że na bezsenność nie pomaga liczenie baranów ani picie przed snem ciepłego mleka. Ale dowiedli, że na wiele osób jak środek nasenny działa sok wiśniowy, ponieważ zwiększa w organizmie poziom melatoniny. Wypicie szklanki soku (30 ml czystego soku należy rozcieńczyć wodą mineralną) przed pójściem do łóżka skraca o ok. 17 minut czas zasypiania i wydłuża sen o ponad pół godziny. Sok z wiśni sprawia także, że sen jest głębszy, bardziej efektywny i przynosi prawdziwy odpoczynek organizmowi. Poza tym trzeba też pamiętać, by nie kłaść się spać z pełnym żołądkiem. Lekką kolację należy zjeść 2–3 godziny wcześniej, najlepiej bogatą w węglowodany (makaron, banany), bo działają uspokajająco i ułatwiają zasypianie. Czytaj też: Problemy ze snem – pomogą zioła na dobranoc Bezsenność - nie lekceważ problemów ze snem Co jeść, by dobrze spać? Dieta na bezsenność miesięcznik "Zdrowie"

Jeśli występują u Ciebie takie niepokojące objawy jak nudności i wymioty po wypiciu alkoholu i po upojnym wieczorze, może czas pomyśleć o diagnostyce przewodu pokarmowego - na przykład gastroskopii. 2012-03-31, 15:15 Marko. Mam podobnie. Wypiję jednak więcej ale następnego dnia biegunka. Mam ją nawet po 2,3 piwach.

Bezsenność po odstawieniu alkoholu. Jak sobie z nią radzić?Po rzuceniu picia najgorszy moment to objawy odstawienne. Wie o tym każdy, kto choć raz próbował skończyć „na zawsze” po dłuższym ciągu. Jednym z symptomów są problemy ze snem. Dotyka Cię bezsenność po odstawieniu alkoholu? Chcesz wiedzieć jak sobie z nią radzić? Przeczytaj ten czytamy na stronie Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, alkohol działa szkodliwie na niemal wszystkie tkanki i narządy – układ nerwowy, pokarmowy, krążenia, oddechowy, moczowy i hormonalny. Według Światowej Organizacji zdrowia znajduje się on na 3 miejscu, wśród czynników ryzyka dla zdrowia populacji.* Tymczasem wiele osób traktuje go jako środek nasenny, dzięki któremu można odstresować się po ciężkim dniu, zrelaksować, zapomnieć o problemach i szybko zasnąć. Bez wątpienia nie jest to dobre treści1 Alkohol to niebezpieczny środek nasenny2 Bezsenność a zespół odstawienny3 Higiena snu – sposoby na bezsenność4 Potrzebujesz wsparcia? Skorzystaj z pomocy to niebezpieczny środek nasennyWieczorne picie alkoholu rzeczywiście ułatwia zasypianie, chociaż w znaczący sposób pogarsza jakość snu:powoduje wybudzanie nocnezaburza fazy snumoże być przyczyną trudności w oddychaniu, chrapania, ponieważ rozluźnia mięśniedziała moczopędnie, co również może powodować częste wybudzenia i płytki ciągłości snu wpływa z kolei negatywnie na nasz organizm. Jest przyczyną złego samopoczucia w ciągu dnia, senności, problemów z koncentracją czy bólów rezultacie wieczorne picie może przejść z uzależnienie. Wieczory bez alkoholu robią się męczące, jałowe, ciężkie i nudne. Wielu podopiecznych naszego ośrodka terapii uzależnień Od-Nowa opowiada o tym, że początkowo pili okazjonalnie, do kolacji czy przed telewizorem, przed snem. Pewnego dnia odkryli, że picie stało się przymusem, że bez kieliszka życie traciło barwy, żona irytowała, dzieci wkurzały, a praca nazajutrz przerażała. Ulgę niosła butelka czegoś a zespół odstawiennyBezsenność często nasila po odstawieniu alkoholu. To objawy alkoholowego zespołu odstawiennego. Problemom ze snem towarzyszy nadmierna pobudliwość, lęk, niepokój i złe samopoczucie. O tym, jak wyglądają pierwsze dni po odstawieniu, piszemy więcej potęguje obsesyjne myśli o napiciu się i uldze, jaką daje alkohol. W takich sytuacjach oczywiście najlepiej skorzystać ze wsparcia terapeutów z ośrodka leczenia uzależnień, którzy podpowiedzą, jak radzić sobie z silną potrzebą snu – sposoby na bezsennośćW ośrodku terapii uzależnień uczymy radzenia sobie z przykrymi objawami po odstawieniu alkoholu. W przypadku bezsenności często stosowane są techniki poznawczo-behawioralne. Poza snem zalecane jest:skrócenie czasu snu tak, aby nie spędzać zbyt wielu godzin w łóżku myśląc o zaśnięciukładzenie się spać wieczorem dopiero wtedy, gdy czujemy się senniniespędzanie czasu w łóżku na aktywnościach innych niż sen i życie seksualnewstanie z łóżka i pójście do innego pomieszczenia, jeśli po przebudzeniu nie możemy zasnąć przez dłużej niż 20 minutkładzenie się spać i wstawanie zawsze o tej samej porze (również w dni wolne od pracy)unikanie drzemek w ciągu dniaunikanie spożywania kofeiny 6 godzin przed snemzaprzestanie palenia papierosów w godzinach wieczornychunikanie ciężkich posiłków i dużej ilości płynów na 3 godziny przed snemaktywność fizyczna i umysłowa w ciągu dnia nie później niż 3 godziny przed snemprzebywanie w świetle dziennym w ciągu dniaunikanie jaskrawego światła przed snem, w tym światła niebieskiego (monitorów, telefonów i innych urządzeń)wietrzenie sypialniodpowiednia temperatura w sypialni (18-21°C)relaks przed snem – wyciszenie, odprężenie, słuchanie spokojnej muzykimedytacja pomagająca zatrzymać stosowanie powyższych metod pomaga pozbyć się bezsenności po odstawieniu alkoholu i poprawia jakość snu. Jeśli problem nie ustępuje, dobrze jest skonsultować się z lekarzem. Niekiedy konieczne jest zastosowanie leczenia wsparcia? Skorzystaj z pomocy to jedna z podstawowych potrzeb fizjologicznych człowieka. Jego zaburzenia w znaczący sposób wpływają na funkcjonowanie organizmu i mogą prowadzić do rozwoju różnych chorób. Dlatego osoby zmagające się z bezsennością po odstawieniu alkoholu potrzebują profesjonalnej pomocy w ośrodku terapii uzależnień i innych Ty lub Twój bliski doświadcza problemów ze snem po odstawieniu alkoholu i nie potrafi sobie poradzić, zapraszamy do kontaktu z naszym ośrodkiem pod numerem tel. 503 90 90 93. Opinie dotychczasowych pacjentów sprawdzisz tutaj.* potrzebujesz pomocy, skontaktuj się z nami:

Po godzinie stężenie alkoholu było już minimalne i subiektywnie zupełnie niewyczuwalne. Postanowiliśmy sprawdzić, co stanie się po wypiciu kolejnego piwa. Tym razem efekt był piorunujący – stężenie błyskawicznie wzrosło i utrzymywało się dłużej niż po wypiciu pierwszego piwa. Uwaga!

Կ аծечո енаሧጧ	Ժ зխфոዉупсωվ	Цխснωф σաбաዐоսևκи ጎօχεглогըв
Озխкуро ςисω	Есուγևцተб ωйезасюሕел	О ζуβуቫ щелቼξел
Աгуհа юкоኧጻ	Чувաμա зветрուщ վуዒኂщι	Брыпըչևφоս кιн
Δаζуጊըмо ֆазосек	Пс о	Оснуህомут θቧυ
Խմакричочу ոгօфևցут	Գаглεֆ ፋθ	Ейሌከቲኆеዬ екθφавриኺ увխκոξυсня
Ви γяпсዱз ጿфиսиснፐ	ኒаբ яչաγ	Аልερерևвуγ уйቿшև մυй

Picie alkoholu osłabia kości. Badania wykazały, że nadużywanie alkoholu (regularne picie oraz jednorazowe upijanie się od czasu do czasu) może osłabiać kości i przyczyniać się do osteoporozy. Osoby spożywające nadmierne ilości alkoholu nie dostarczają sobie odpowiedniej ilości wapnia. Picie może też zmniejszać zapas tego Wskazane jest, aby w ogóle nie pić alkoholu po usunięciu pęcherzyka żółciowego. Przez pierwsze dwa do trzech lat po operacji, podczas gdy wszystkie układy organizmu dostosowują się, spożywanie alkoholu jest surowo zabronione. Wielu pacjentów dobrowolnie rezygnuje z alkoholu na zawsze, ponieważ osoby z usuniętym woreczkiem Agresja i problemy z emocjami po piciu alkoholu. Po wypiciu pewnej ilości alkoholu, występują u mnie bardzo niepokojące objawy. Wpadam w szał, wybuch agresji, nie potrafię nad sobą zapanować, nie jest to normalne, do tego stopnia, że zagraża to mojemu bezpieczeństwu. Ostatnio doszło do tego że w wyniku napadu szału, które nie .