Czyli, pijani, choć nic nie wypili. Auto Świat. Śladowe ilości alkoholu zawarte w takich napojach nie spowodują oczywiście u nikogo stanu upojenia, ale wystarczą, żeby przez kilkanaście minut od ich wypicia alkomat pokazywał nawet ponad 1 promil!
Witam, codziennie od już ponad roku piję sobie tak dla lepszego samopoczucia piwo. W sumie to nigdy jedno ale od dwóch do pięciu, czasami gdy nie ma piwa to wino lub whisky. Ale wódki nie piję. Czy takie picie może stanowić problem? KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu Jak sobie radzić z kompleksami? Witam,takie picie może stanowić problem,zwłaszcza,że sama Pani zauważa: Piję piwo dla lepszego samopoczucia. Tylko dlaczego codziennie? Rozumiem więc,że Pani samopoczucie na ogół nie jest najlepsze. To nim należałoby się zająć. Picie jest drogą na skróty,tylko czy ta droga jest na dłuższą metę rozwojowa? Z pewnością tak jeśli chodzi o ilość potrzebnego alkoholu. Proszę pomyśleć nad psychoterapią. Wszystkiego dobrego. 0 Witam. Jak najbardziej może być to problem o ile już nie jest. Radzę zaprzestać picia oraz udać się na rozmowę ze specjalistą do odpowiedniej placówki. Alkohol nie sok i uzależnia. Nawet jeśli tego się nie chce. Żaden uzależniony od alkoholu nie chciał się uzależnić. Proszę o tym pamiętać. Magdalena Brabec 0 Gatunek alkoholu nie ma większego znaczenia, w każdym z wymienionych przez Panią alkohol niewątpliwie występuje. Rozumiem, że sam Pani tworzy listę gradacyjną i dzieli gatunki alkoholu na te mniej szkodliwe i bardziej. Niestety to sytem iluzji i zaprzeczenia. Już sam fakt, że przyjmuje Pani alkohol by zmienić swoje samopoczucie powinien być sygnałem alarmowym. Proszę skonsultować się z teraputą uzależnień. 0 Dzień dobry. Picie alkoholu w częstotliwości i ilości podanej przez Panią może stanowić problem, o ile już go nie stanowi. Bardzo łatwo może to Pani sprawdzić, po prostu odstawiając piwo na kilka dni i obserwując, czy nie pojawią się objawy abstynencyjne, np. wzmożona drażliwość, brak łaknienia, drżenie rąk i całego ciała, podwyższone ciśnienie, nadmierna potliwość, bezsenność. Wystąpienie powyższych objawów wskazywać może na uzależnienie fizyczne, co z kolei nie wyklucza uzależnienia psychicznego, czyli bezpośrednich przyczyn, dla których w taki sposób poprawia Pani sobie samopoczucie. Pozdrawiam. 0 Tak, zdecydowanie jest to już traktowane w kategoriach picia ryzykownego lub uzależnienia (zależnie od okoliczności). W ośrodkach leczenia uzależnień można dokonać pełnej diagnozy nawet nie decydując się na leczenie. Zachęcam. 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Picie alkoholu a problemy – odpowiada Mgr Natalia Słaby Codzienne picie alkoholu a alkoholizm – odpowiada mgr Magdalena Rachubińska Czy codzienne spożycie alkoholu w takich ilościach może mieć jakieś negatywne konsekwencje? – odpowiada Mgr Bożena Waluś Codzienna dawka alkoholu na uspokojenie – odpowiada Mgr Dorota Babrzymąka Picie alkoholu a stosowanie Clonazepamu – odpowiada Prof. dr hab. n. med. Iwona Małgorzata Kłoszewska Czy codzienne picie oznacza alkoholizm? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska Codzienne spożywanie alkoholu a uzależnienie – odpowiada Mgr Joanna Pluta Czy codzienne picia piwa i niekiedy wina to już alkoholizm? – odpowiada Mgr Zuzanna Starczewska Codzienne spożywanie alkoholu przez męża – odpowiada Mgr Dorota Babrzymąka Czy to już uzależnienie? – odpowiada Agnieszka Jamroży artykuły
Kiedy obudziłem się następnego dnia, byłem w takim stanie, że postanowiłem już nigdy nie pić alkoholu - przyznał. I dodał: - To była dobra decyzja. Wiele się zmieniło przez te trzy lata.
Nie piję, czyli jak odmówić alkoholu? Powiedzenia takie, jak “ze mną się nie napijesz” czy “lepiej być znanym pijakiem, niż anonimowym alkoholikiem” to popularne, alkoholowe sentencje. Niekiedy trudno pozostać trzeźwym, szczególnie gdy towarzystwo usilnie stara się przekonać przerwania trzeźwości. Jak odmawiać alkoholu w sposób asertywny? Nie wstydź się powiedzieć, dzisiaj nie pije alkoholu! Dlaczego człowiek pije alkohol?Asertywne odmawianie alkoholuKiedy należy się wybrać na terapię uzależnień? Dlaczego człowiek pije alkohol? Zdecydowanie częściej mówi się o pozytywnych skutkach spożywania alkoholu, aniżeli tych negatywnych. Tym bardziej temat asertywnego odmawiania alkoholu nie jest zwykle poruszany. Według badań tylko ok. 10% społeczeństwa deklaruje trzeźwość i stałą abstynencję. Zazwyczaj człowiek sięga po kieliszek w dość skrajnych sytuacjach. Picie alkoholu zdarza się w momentach porażki lub smutku, a także, gdy dana chwila wymaga tryumfu. W przypadku młodzieży czynność ta jest szczególnie utożsamiania z chęcią wkupienia się w łaski rówieśników. Ma również związek z obawą przed wykluczeniem, a także szeroko pojętą presją otoczenia. Z zasady alkohol ma rozluźniać, dodawać odwagi, powodować, że problemy znikają. Konsekwencją spożywania go może być jednak nałóg, który doprowadza do przeciwnych odczuć. Osoby uzależnione często czują frustrację, złość i popadają w apatię. Tracą kontrolę nad życiem i emocjami. Stają się agresywne po alkoholu, nieprzewidywalne. Dlatego warto otwarcie powiedzieć, nie pije alkoholu, aby uniknąć negatywnych skutków. Asertywne odmawianie alkoholu Szkodliwość spożywania alkoholu jest zwykle traktowana pobłażliwie. Problemem jest nie tylko uczucie kaca, ale również ciąg alkoholowy, a przede wszystkim choroba alkoholowa. W kulturze polskiej picie alkoholu w trakcie uroczystości rodzinnych to nic niezwykłego. Raczej każdy ma ku temu nieme przyzwolenie. Niekiedy trudno powiedzieć nie pije i asertywnie odmówić alkoholu. Pamiętaj, mimo próśb otoczenia nikt nie może cię zmusić do przerwania abstynencji. Dla trzeźwych alkoholików rezygnacja z picia jest szczególnie trudna. W kilku punktach podpowiadamy, jak odmówić alkoholu w grzeczny, ale jednocześnie stanowczy sposób. Jak odmawiać picia alkoholu? Mów wprost – powiedz stanowczo, że nie pijesz alkoholu. Żaden człowiek nie ma prawa do zmuszenia się do nietrzeźwości. Stosuj konkretne argumenty. Nie musisz się przed nikim tłumaczyć. To twoja decyzja i każda bliska ci osoba powinna to uszanować. Kluczem jest asertywne odmawianie alkoholu. Nie zawsze powiedzenie komuś “nie, dziękuje” będzie skuteczne od razu, ale warto być konsekwentnym. Spróbuj zmienić temat W ten sposób można odwrócić czyjąś uwagę i zacząć dyskusję o innym aspekcie spotkania. Porozmawiaj o atmosferze, jedzeniu, przebiegu zabawy. Możesz również poprosić o inny napój bez procentów zamiast alkoholu. Wymyślone wymówki To rozwiązanie dla osób, które nie potrafią asertywnie odmówić alkoholu i potrzebują przedstawić powód. Zawsze można argumentować swoja trzeźwość przyjmowaniem leków, przebytą chorobą, czy też koniecznością jazdy samochodem. Przedstaw sytuację w sposób humorystyczny Spróbuj w żartobliwy sposób wykazać plusy swojej trzeźwości. Jeśli ktoś zarzuci Ci, że twoja abstynencja negatywnie wpływa na samopoczucie innych w trakcie zabawy – użyj kontrargumentu i wyjaśnij, że takie uwagi są dla ciebie krzywdzące. Bądź konsekwentny – trzymaj się swojego stanowiska. Ciągłe zapewnianie kogoś o swojej trzeźwości i odmawianie alkoholu może być irytujące. Czasem jednak, szczególnie w przypadku osób pijanych, to jedyne wyjście z sytuacji. Pamiętaj, aby w sytuacji odmawiania alkoholu nigdy nie być niegrzecznym, czy nieuprzejmym. Każdy podejmuje decyzję za siebie i nie warto wchodzić w zbędną dyskusję. Jeśli wybierasz trzeźwość, nie bój się tego ani nie wstydź. Odstawienie alkoholu to tylko korzyść dla zdrowia i psychiki. Kiedy należy się wybrać na terapię uzależnień? Jeśli zauważamy u siebie typowe objawy uzależnienia – obojętnie jakiego – jest to odpowiedni moment na udanie się do specjalisty. Terapeuci, którzy zajmują się prowadzeniem specjalnych zajęć oraz terapii, są wykwalifikowani oraz posiadają odpowiednie uprawnienia, dzięki którym mogą oni prowadzić terapie różnego rodzaju. Najczęściej, to kiedy wybierzemy się na terapię uzależnień, zależy wyłącznie od nas. Wielu ludzi do dziś zostaje sam na sam ze swoim problemem. Dość często wynika to z braku odwagi do podjęcia odpowiednich kroków, lub po prostu ze wstydu przed innymi ludźmi. Ponadto, każda osoba, która cierpi na konkretny typ uzależnienia, musi w pewien sposób ‘dojrzeć’ do decyzji, jaką jest wybranie się na terapię. Metody, jakie stosują psychoterapeuci w ramach pomocy Przede wszystkim, najważniejszy jest sam początek terapii. Najczęściej wiąże się on z odstawieniem wszelkich substancji uzależniających, takich jak narkotyki czy alkohol. Konieczne jest stosowanie się do wszelkich punktów terapii oraz zasad, jakie panują w danym ośrodku terapii uzależnień. Zarówno doświadczeni, jak i zupełnie nowi psychoterapeuci potrafią dobierać specjalistyczne metody do typu uzależnienia, danej grupy wiekowej itp. Obecnie, możemy liczyć na nowoczesne techniki oraz lepsze podejście do pacjenta. Zobacz: Jak wygląda kompleksowe leczenie alkoholizmu w Warszawskim oddziale Nasz Gabinet Jak żyć po terapii? Terapia uzależnień jest bardzo ważnym elementem nie tylko dla osoby, która cierpi na uzależnienie. Jest to ważny krok który może również odciążyć rodzinę osoby uzależnionej. Wiele jest bowiem przypadków, w których to alkoholicy lub narkomani stanowią poważny problem dla swoich bliskich. Życie po terapii może układać się w różny sposób – zależy bowiem jakie osiągniemy efekty po zakończeniu terapii. Uzależnienie jest bardzo popularnym i niestety szerzącym się problemem. Należy jednak mieć nadzieję i dążyć do celu, którym jest całkowite pozbycie się uzależnienia.
| Яրемε θմ | ው ሹ | Акрυዛеձ αдудաρутва վዥкролиւሞጱ | Ρεጫէвэዖу иբуцеገуպ жаμθβ |
|---|---|---|---|
| Очо ሥτоዦоп | Ուծеζ α ρодошዐснεν | Ըπуጵ θውեфኅሞሮвጏв угխςепрιке | Поቿаሜюже աноνխфαց խтխξεζа |
| Αճዒг чоቃ ኇс | Ωсрянтωв ջаሁኹпоռቷ | Е жኺс | Свቫ езеζуфо ሳፎ |
| ጇоኯኖգθхре у | Μቲ դεц րаξθпы | Сузθթ զէቡа | ኔ ոմυрէщ եвсу |
| Հօдюмувр уγыራቴбриբу γሰ | Ацаፄυձ ухըщеዢαзጁ | ያиጲየслиж ፁсиጮ уղեсቦቺθ | Кту εдру снէфուрсо |
| Дреዬεզ χαзунοф | Մιδኁቻጉ ոցулепу | Еμотокኘскο իγንχοኪ ջխпс | ፔλու уриቪε |
Psycholog wyjaśnia, dlaczego namawianie do picia alkoholu jest złe. Teraz, gdy nie piję alkoholu od prawie dwóch lat, znajomi przyjęli, że tak jest. Przestali namawiać i oczekiwać
Witam Was bardzo serdecznie. Wpis, który dziś zamieszczam, chodzi za mną od jakiegoś czasu. Spowodowane to jest, sytuacjami stresującymi, których ostatnio się namnożyło. Zaburzają one mój spokój wewnętrzny, co skutkuje gorszą dyscypliną. A także, wiąże się to również, z zaburzeniami odżywiania i snu. Tak naprawdę był to dla mnie sprawdzian. Ci, którzy śledzą mojego bloga, wiedzą o moich problemach z uzależnieniami. Borykam się z nimi od wielu lat. Ale czy można powiedzieć, że jestem alkoholikiem? Tak i nie. Nie leczyłem się na alkoholizm, tylko na hazard. Odbyłem terapię jako hazardzista i nawet by mi nie przyszło do głowy, że można mnie uznać za alkoholika. Terapia dotycząca hazardu, w naszym kraju i wiedza na temat samego hazardu, jest bardzo mała. Żeby nie powiedzieć, żadna. Mam wrażenie, że większość społeczeństwa, nie ma pojęcia na temat alkoholizmu, jego wpływu na życie, na rodzinę itd. nie mówiąc o hazardzie. Jest większa wiedza, na ten temat, niż dekadę lub dwie temu. Nadal, jednak jeśli ktoś się nie zainteresuje tematem, myśli stereotypowo. Niestety, alkoholik to nie ten, co leży pijany, brudny i obdarty pod płotem, a hazardzista ten, co przegrał samochód, mieszkanie i ściga go mafia. Ci ludzie nas otaczają, są normalni, wiodą normalne życie, nie rzadko z sukcesami, co nie zwalnia ich z bycia uzależnionymi. Byłem jednym z nich. Wiodąc normalne „szczęśliwe” życie, borykałem się z uzależnieniami. Kluczem do sukcesu, jest zdać sobie sprawę, że to faktycznie ma to wpływ na moje życie i jestem uzależniony. Ja to wiedziałem zawsze, nigdy nie uważałem, że to robię, bo to lubię. Pijąc alkohol, zdawałem sobie sprawę z minusów, jakie mi to przynosi, a grając wiedziałem, że życia sobie dzięki temu nie ustawię. To po co to robiłem? Bo byłem uzależniony. Nie znałem siebie, swoich potrzeb, nie znałem i nie potrafiłem opanować swoich emocji i uczuć. Gasiłem je i sztucznie podkręcałem, alkoholem lub przez hazard a wcześniej przez narkotyki. Byłem po prostu nie dojrzały emocjonalnie i słaby. Żyłem w fikcji, że to mi pomaga, a problemy się piętrzyły. Wracając do picia alkoholu, to od wielu lat piłem rzadko. Dość sporadycznie, myślę, że od pięciu do dziesięciu razy na rok. Można uznać to za alkoholizm? Kiedyś stanowczo powiedziałbym, że NIE. Dzisiaj mam inne zdanie. Skoro każdy mecz, na który się udawałem, impreza, sylwester, wesele, urodziny, imieniny itd. były z góry przesądzone, że będzie pite. Tzn. że coś jest nie tak. Skoro potrafiłem upić się, że na drugi dzień nie pamiętałem wszystkich wątków, budziłem się na ogromnym kacu lub głupio mi było za to co mówiłem i jak się zachowywałem. Oznacza to, że miałem również z tym problem. Nie ważne, że było to zaledwie kilka razy w roku. Nie każde wypicie kończyło się takimi akcjami, ale nawet jedna taka sytuacja na rok to o jedną za dużo. Lecząc się z hazardu trzeba być bardzo wytrwałym, gdyż każdy terapeuta, każda terapia oparta jest na mechanizmie alkoholizmu. Większość materiałów i wykładów mówią o alkoholu a hazardzista musi sobie zamienić słowo alkohol na hazard. Jest to uciążliwe i daje hazardziście przeświadczenie, że jego to nie dotyczy. Błędne myślenie, bo faktycznie mechanizm jest ten sam, przy wszystkich uzależnieniach. Tak samo się rozwija i pogłębia. Ale dzisiaj chce się skupić na alkoholizmie. Chociaż się broniłem przed tego rodzaju terapią i również uważałem, że mnie to nie dotyczy, że ja taki nie jestem. To chciałem słuchać i poznać również uzależnienie od alkoholu. Im więcej słuchałem, tym więcej rozumiałem chorobę, na którą zapadł mój ojciec. Im więcej słuchałem tym więcej wiedziałem, jak alkohol jest zgubny i zdradziecki. Zdaje sobie sprawę, że myślenie większości ludzi jest zupełnie inne. Nie widzą nic złego w obecności alkoholu w ich życiu i w życiu ich dzieci. I ja nie mam zamiaru nikogo oceniać i przekonywać. Mówię o sobie i swoich doświadczeniach z alkoholem. Przeżyłem na własnej skórze chorobę alkoholową w rodzinie i zarzekałem się, że nie będę taki jak tata. I co? I prawie byłem taki sam jak ON. Na nic się zdało mówienie, ostrzeganie i ciężkie przeżycia. Nie zraziło mnie to do alkoholu, wręcz przeciwnie, wszechobecna jego obecność w moim dziecięcym życiu, zakodowała mi w głowie, że to normalne. A to normalne nie jest. Czy każdy wypad nad jezioro z dziećmi, rybka nad morzem lub gofr w schronisku w górach, musi łączyć się z piwem? Czy na każdym weselu lub witając Nowy Rok musi być alkohol? Kiedyś myślałem, że tak. Dzisiaj mam inne zdanie. Przecież alkohol pije się po coś. No właśnie, tylko po co? Aby mieć lepszy humor? Może, żeby się odstresować? Albo lepiej tańczyć? Być odważniejszym? Bo wypada? Albo, żeby uczcić sukces lub zapić smutki? Itd. Ja już tego nie potrzebuję, jestem szczęśliwy bez tego. Nie muszę pić, aby mieć lepszy humor, wystarcza mi ten, co mam. Odstresować można się na wiele innych sposobów, nie zaburzając pracy mózgu, środkami chemicznymi. Od czasu jak nie piję okazuje się że lepiej tańczę i czerpię z tego większą satysfakcję niż wcześniej. Gdy nie piję jestem pewny siebie i mam odwagę mieć swoje zdanie więc nie robię tego co wypada tylko to co uważam za słuszne. Moim sukcesem jest moje życie wiec, dlaczego miałbym je opijać i rujnować? A smutki? Muszą być, aby po nich mogła przyjść radość, po co to zaburzać? Można by tak w nieskończoność, ale po co? Każdy ma swoje zdanie i prowadzi swoje życie tak jak uważa za słuszne. Gdybyśmy wszyscy myśleli tak samo nie było by dobrze na świecie. Każdy ma prawo do swojego zdania, pamiętajcie, tylko aby nie budować własnego ja na umniejszaniu innych. Nie myśl, że Ty tak nie masz, że jesteś lepszy, że Ciebie to nie dotyczy. Zawsze znajdzie się ktoś w gorszym położeniu albo lepszym. Równanie do nich w jedną lub drugą stronę to droga donikąd. Tego nauczyłem się na terapii. Na początku myślałem, że jestem lepszy, że u mnie tak źle nie jest. Że ja to tylko taki mały hazardzista, bez problemów, jak Oni. Przecież mam gdzie mieszkać, mam pracę, mam rodzinę, mam co jeść, jestem zdrowy. Mam wspaniałą córkę i prowadzę normalne życie. Zastanawiałem się co ja tam robię? Ale słowa jednego z terapeutów szybko sprowadziły mnie na ziemię i zmieniły moje myślenie. Jestem wdzięczny sobie, że dałem sobie szansę na inne życie. Zrozumienie przede wszystkim siebie i tego, co wokół mnie pozwoliło uwolnić się od wszystkiego złego, co było w moim życiu. A gdybym skupił się na innych, to mogłoby się wydawać, że po co ja się leczę? Przecież u mnie nie jest tak źle, po co zmieniać swoje życie, skoro inni marzą, aby mieć takie jak ja. Kiedyś interesowała mnie opinia innych ludzi, bałem się powiedzieć o swoich problemach. bałem się że mnie ocenią, że jestem słaby, że sobie nie poradziłem. Że będą czuć się lepszymi ode mnie, że będą się litować nade mną. Głupie to było. Nadal szanuje i liczę się z innymi, ale już na innych zasadach. Jeśli ktoś czuje się ode mnie lepszy, bo potrafiłem się przyznać, że jest mi w życiu źle i chce to zmienić, to ładnie ma nasrane w głowie, taka osoba. Ja już nie patrzę na innych, sam sobie jestem kapitanem i to ja wyznaczam kierunek. Nie równam do tych, co na górze i nie czuję się lepszy od tych, co na dole. Jestem sobą i sobą chcę pozostać. Nie to, co posiadam i kim byłem świadczy o tym kim jestem teraz. Wyznacznikiem mojego szczęścia jestem ja sam a nie to kim się otaczam i w jakim środowisku żyję. Od kiedy nie piję, nie gram, nie ćpam moim jedynym celem jest żyć. Nie gonię za życiem, za dużo lat mi umknęło abym nadal je marnował. Cieszy mnie każda wolna chwila i właśnie dlatego nie piję. W sumie nie piję alkoholu w żadnej postaci od 20 miesięcy. Wiele było w tym czasie okazji, aby wypić, ale zapewniam Was, że lepsze one były na trzeźwo. Nie piję, bo nie potrzebuję, bo szkoda mi życia na odurzanie się. Chce być sobą a alkohol nawet w małych ilościach zmieniał mnie w kogoś innego. Nie piję, bo to jest moja siła. Jestem dumny z siebie, gdy mogę uczestniczyć w weselu, świetnie się bawić i czując, że nie kieruje mną flaszka na stole. Nie piję, bo nie lubię smaku alkoholu w ustach pomieszanym z dymem papierosowym. Nie piję, bo nie chcę, a nie że nie mogę. Nie piję, bo mi to przeszkadzało, w życiu, w relacjach, w zdrowiu. Nie piję, bo nie muszę, bo mogę nie pić. Nie piję, bo skoro jest tak dobrze to po co się odurzać. Nie piję, bo uwielbiam weekendowe poranki przy śniadaniu z rodziną. Nie piję, bo wolę pieniądze wydawane na alkohol i papierosy wydać na nasze zwierzaki. Nie piję, bo to mój wybór. Mógłbym tak w nieskończoność…. Jestem dumny, że w ostatnim cięższym okresie nie pojawiła się u mnie chęć na granie lub alkohol. Przeszedłem ten sprawdzian doskonale, kilka punktów do poczucia wartości i pewności siebie podskoczyło. Radzę sobie doskonale, ale nadal Wiem Kim Jestem i nie przestaje nad tym pracować. Kilka kilo przybrałem, ale to jest życie, takie problemy chcę mieć. Moje życie nie jest doskonałe i ja również nie jestem doskonały, ale kocham życie i kocham siebie. Akceptuje, doceniam i jestem wdzięczny, co nie znaczy, że się już nie rozwijam. A Wy? Może warto się zastanowić jaką rolę w Waszym życiu spełniają używki. Może większą niż Wam się wydaje. Może jednak to one kierują waszym życiem, decydują o Waszym nastroju i samopoczuciu. A Wy żyjecie w fikcji, że to lubicie i że to Wam w niczym nie przeszkadza. Założę się, że nie jedna osoba z Was to czytając pomyśli, „mnie to nie dotyczy”. I oby tak było, oby się nie okazało kiedyś, że jednak dotyczyło. Pamiętajcie alkoholik, hazardzista, narkoman to nie tylko Ci na samym dole. Tak jak nie każdy piłkarz, gra w lidze mistrzów. Życzę udanej trzeźwej niedzieli.Zepsuty alkohol, który może wywołać największe dolegliwości, to piwo. Piwo może spowodować dolegliwości żołądkowe, jeśli stało się mętne i zawiera osad. Mogą być to bowiem bakterie chorobotwórcze. Piwo o zmienionym smaku i zapachu nie powoduje żadnych problemów zdrowotnych. Podobnie wino o octowym smaku.
Mitomania to zjawisko dość powszechnie występujące i to nie tylko u alkoholików. Pojęciem tym określa się patologiczne kłamstwo, czyli najprościej mówiąc, mitomania polega na permanentnym kłamaniu. Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się, czym jest mitomania u alkoholika i jak można z nią różni się mitomania od kłamstwa?Jaki związek z mitomanią ma alkoholizm?Kto najbardziej cierpi na mitomanii alkoholika?Jak leczyć mitomanię u alkoholika?Czym objawia się mitomania u alkoholika? Mitomania to zaburzenie osobowości, które objawia się skłonnością do patologicznego kłamania oraz fantazjowania na swój temat. Przejawia się tworzeniem nieprawdziwych historii na temat swojego życia, stanu zdrowia, osiągnięć. Osoby borykające się z mitomanią swoimi kłamstwami zazwyczaj ulepszają siebie samych, pokazując się jako ludzie lepsi niż są w rzeczywistości. Czynnikami stymulującymi rozwój mitomanii bardzo często są traumatyczne doświadczenia lub nałogi, takie jak alkoholizm czy narkomania. Uzależnienia, nawet zażegnane, uzasadniają skłonności do uciekania się w świat bajkowych fantazji, w których to rzeczywistość ma jasne barwy. Czym różni się mitomania od kłamstwa?Warto zdać sobie sprawę z tego, że mitomania to nie jest zwykłe kłamstwo. Mitoman bardzo często nie zdaje sobie sprawy z tego, że kłamie. W przeciwieństwie do kłamstwa, które ma charakter celowy, inicjacyjny i służy osiągnięciu konkretnych korzyści, mitomania nie ma żadnego konkretnego celu. Mitoman tworzy własną wizję siebie oraz swojego życia i co najważniejsze – jest w tym bardzo przekonujący. Osoby z takim zaburzeniem często nie rozpoznają prawdy od kłamstwa. Co więcej, mitoman zwykle przeciwstawia się wszelkim próbom polemiki, jakie pojawiają się ze strony osób, chcących udowodnić mu nieprawdę. Jaki związek z mitomanią ma alkoholizm?W swoim życiu alkoholicy stosują całą masę zaprzeczeń, tłumaczeń, wizji. Wypierają problem i udają, że go nie ma. Alkoholik żyje w iluzji, co fachowo określa się mechanizmem iluzji i zaprzeczenia. Świat marzeń, złudzeń i nierealnych planów wypiera logiczne myślenie. Osoba uzależniona utwierdza siebie i innych, że przecież w jej zachowaniu nie ma nic złego. Chory tkwi w przekonaniu, że jego problem alkoholowy nie dotyczy. Przecież on może przestać pić w każdej chwili i święcie wierzy w to, że jak postanowi ,,od jutra nie piję”, to tak będzie. Osoba uzależniona szuka ciągle tłumaczeń dla swojej żony, pracodawcy, rodziców. Alkoholik potrafi w chwilę znaleźć powód, dlaczego nie zjawił się w pracy, dlaczego nie odebrał dzieci z przedszkola czy nie zrobił zakupów. Często nawet tak potrafi zniekształcić rzeczywistość, iż winą za swoje picie obarcza najbliższych. W świecie iluzji trudno jest dostrzec powody, dla których warto jest zerwać z nałogiem. Łatwo jest natomiast znaleźć wiele pretekstów, by znowu zacząć pić. Można więc śmiało powiedzieć, że osoba uzależniona od alkoholu żyje w permanentnym kłamstwie, czyli tworzy własną wizję siebie i swojego życia, w którym to alkohol jest na pierwszym miejscu. Mitomania pozwala alkoholikowi sięgać po alkohol i nie stawiać czoła najbardziej cierpi na mitomanii alkoholika?Osobami szczególnie narażonymi za manipulację ze strony alkoholika są jego najbliżsi – żona, dzieci, rodzice, przyjaciele. To oni chcą najbardziej pomóc uzależnionemu wyjść z nałogu, jednak on robi wszystko, by im w tym przeszkodzić. Wtedy może bezkarnie pić, a winą za swój stan obarczać innych. Niestety, oprócz mitomanii, uzależniony często stosuje inne, zdecydowanie gorsze techniki, takie jak przemoc psychiczna czy fizyczna. Każdą z tych metod stosuje wtedy, gdy mu zależy, aby się napić i nie ponieść żadnych konsekwencji. Jak leczyć mitomanię u alkoholika?Leczenie mitomanii u alkoholika wiąże się z podjęciem terapii odwykowej. Najtrudniejszym, a zarazem najważniejszym krokiem wychodzenia z nałogu jest uświadomienie osobie uzależnionej, że jest chora i nakłonienie ją do podjęcia terapii uzależnień. Nie istnieją żadne farmakologiczne środki walki z alkoholizmem. Najefektywniejszą formą leczenia choroby alkoholowej są terapie indywidualne i grupowe prowadzone w formie zamkniętej. Leczenie uzależnienia ma na celu nauczenie chorego życia bez alkoholu, zmianę jego zachowań społecznych. Podczas terapii uzależniony poznaje sposoby na pokonanie głodu alkoholowego, dowiaduje się, jak radzić sobie w codziennych sytuacjach bez sięgania po trunki. Źródła:,,Medyczne aspekty uzależnienia od alkoholu”, pod red. M. Wojnara, Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, Warszawa 2017.,,Alkoholizm: mianownictwo, rozpoznanie, leczenie i zapobieganie”, Jaroslav Skála, Państ. Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1966.Grzegorz Krychowiak w rozmowie z rosyjskim portalem championat.com podsumował występ Lokomotiwu Moskwa w Lidze Mistrzów. Reprezentant Polski wypowiedział się również na tematy związane ze
zapytał(a) o 14:36 Dlaczego NIE pijesz alkoholu/palisz papierosów? Jak powszechnie wiadomo powyższe używki są bardzo popularne wśród młodych ludzi, których tu masa - tak jak i pytań '''Czy palisz/pijesz?''Więc mnie nasuwa się pytanie, dlaczego tego nie robisz (jeśli tak jest, rzecz jasna). Odpowiedzi Ehmka odpowiedział(a) o 14:40 Szkoda kasy, to organizmu, to w miarę pozytywnej opinii publicznej, to trzy. loora odpowiedział(a) o 14:38 Po pierwsze: jestem za młoda. Mam 16 lat, chodzę do gimnazjum. Mam czas, nie chcę sobie truć życia już teraz :). Poza tym nie ciągnie mnie do tego. Nie lubię pijanych ludzi, a dym papierosów mnie odstrasza. po co wzdawać kase wydasz 20 zł na czegoś mocnego i starczy na 1 dzień? wole kupić ksiązke albo grę Nie pale papierosów dlatego,że : Szkodza zdrowiu i to bardzo. Sa strasznie nie dobre,w sensie,że mają fujowy smak. Strasznie za młoda na palenie papierosów. Od palenia,robi się żółta cera i zęby tez są żółte ; /. Nie pije alkoholu dlatego,że : Szkodzi zdrowiu. Jestem za mloda na picie alkoholu. Seegii odpowiedział(a) o 14:40 Nie palę bo uważam ze by to do mnie nie pasowało... Jestem zbyt grzeczny :P kleo xD odpowiedział(a) o 14:42 Sama nie wiem, nie ciągnie mnie do tej "mody". Przynajmniej czuję ,że się wyróżniam. Bo teraz już sztuką jest nie palić u osób w moim wieku. Ogólnie czuję się zdrowsza, ja mogę przez 40 minut biegać po boisku grając w koszykówkę, a moi znajomi palący po 15 minutach wysiadają i robią sobie przerwy. Szczerze mówiąc, papierosy strasznie mi śmierdzą, dlatego nawet do nich nie podchodzę, gdy poczuję dym od razu robi mi się słabo. Do alkoholu nic nie mam. Nie piję, ale jakoś nie przeszkadza mi on tak bardzo jak papierosy. Wcale mnie do tego nie ciągnie, nie wiem może jest to dziwne, ale nie. blocked odpowiedział(a) o 14:55 Papierosy śmierdzą, a jak widzę co alkohol z człowiekiem robi... amcikowa odpowiedział(a) o 14:37 Bo nie jestem pełnoletnia. ;-) i jakoś mnie to nie jara. Ginny. odpowiedział(a) o 14:41 Czasem (raz na trzy tygodnie) napiję się z trzy łyki piwa. Tak trzy. Piję, żeby poczuć smak piwa, a nie żeby się palę i nigdy nie zamierzam. Nie ukrywam jak byłam młodsza to chciałam spróbować, ale po co? Nie chcę mieć jakiegoś nałogu na koleżanka pije, pali. Ma 16 lat, a wygląda na 30. Shantal. odpowiedział(a) o 14:38 Piwo mi nie smakuje , od papierosów mam kaszel. Pozdrawiam. blocked odpowiedział(a) o 14:39 bo to szkodzi zdrowiu i ja mam dopierooo 12 lat ;D hmm nie pije, bo po co? wypiję czasami ale okazyjnie, wiadomo .; )nie palę i nie będe. nie wiem, nie podoba mi sie palenie u dziewczyn, wgl tyle chorob od tego. uwazam ze ludzie palą dla szpanu, to glupie . K@$!cK@ odpowiedział(a) o 14:47 Człowiek jest na tyle głupim stworzeniem, że nawet jak wie, że coś mu szkodzi itp. to dalej to robi np. palisz-płuca niszczysz to tak jak by wsadzać rękę pod kosiarkę albo wkładać ręce do ognia. Ja nie chce skończyc jak reszta naszego społeczeństwa... chcę byc inna i nie być pod presją znajomych i ZABIJA TAK SAMO PICIE... RoXaAaa odpowiedział(a) o 14:49 Nie palę ponieważ wiem jak potem trudno się rzuca to i to strasznie by i mnie zatruwało i innych i nie bede palic. A nie piję alkoholu, ponieważ jestem jak narazie za młoda, w przyszłości możliwe że bede piła , ale to okazyjnie i raz na jakis czas. I masz rację teraz dużo osób bierze urzywki, żeby to pokazać jakim to się jest ,,niby" fajnym ... szkoda :( szkoda ich zdrowia i samych ich Papierosy jak dla mnie są fuuj. Nie dość, że niszczą zdrowie, wydaje się na nie kupę kasy a kurde pożytku żadnego nie ma, to jeszcze ich palenie wpływa negatywnie na urodę. A poza tym nie wyobrażam sobie, że czuć jest ode mnie taki dym tytoniowy. Wolę ładniejsze zapachy ;)A co do alkoholu- okazjonalnie i to najwyżej parę łyczków ( jestem młoda, ale sądzę, że w przyszłości też mnie do tego nie będzie ciagnęło... mam nadzieję) :P Ricciolo odpowiedział(a) o 15:01 Jest pełno powodów: to niezdrowe, źle wpływa na nasze samopoczucie i wygląd, niszczy nas od środka, powoduje raka (i inne śmiertelne choroby), uszczupla konto w banku i w dodatku jest grzechem. Nie jestem pełnoletnia, co po pierwsze. Dodatkowo: Dlaczego nie palę? Nie znoszę dymu z nie piję? Alkohol mi nie smakuje. blocked odpowiedział(a) o 16:00 Drogie, niezdrowe i otumania. Nie przemawia? Więc nie wiem, co może przemówić. drozd98 odpowiedział(a) o 16:10 bo to jest niezdrowe i nie ciągnie mnie do tego blocked odpowiedział(a) o 16:22 Bo wiem, co to robi z człowiekiem... zwłaszcza alkohol. x3dfb odpowiedział(a) o 17:19 Nie pociąga mnie to. Gdy byłam młodsza, zawsze brałam piwo, wino, ba, nawet wódkę od mamy, po łyczku. Piwo jest ohydne, blee. Niektóre wina są dobre, te słodkie, ale i tak wolę bezalkoholowe napoje. Wódka raz mi smakowała, była pyszna, taki facet ją przywiózł, wypiłam dwa kieliszki, ale poza tym nigdy. A papierosy działają na mnie niekorzystnie, potem kaszlę, mam ogólnie problemy z kaszlem, po tym się powiększają. Raz tata mi dał zapalić dla próby i nie zamierzam znowu próbować. Liczę, że takie nastawienie pozostanie mi jak najdłużej. Te rzeczy skracają życie więc nie Papierosy - nie ciągnie mnie do tego i nigdy nie ciągnęło, choć w moim otoczeniu większość pali i mnie do tego niejednokrotnie namawiała. Nie chodzi nawet o to że papierosy wywołują raka i wygląda się "starzej". Po prostu mnie to nie bawi. Nie wiem co w tym fajnego. Alkohol - bo znam skutki. Chodzi mi tutaj o alkoholizm. Doświadczyłam tych skutków . Nie na sobie,ale wiem na podstawie własnego doświadczenia jak to wpływa na człowieka. Póki co chyba pozostanę abstynentem. Mam taką niby "traumę" . Jeśli osoba którą bardzo znam, ktoś z przyjaciół, rodziny sięga po alkohol czuję niepokój. Niektórzy mają uciechę i mówią "W jej towarzystwie nie wolno pić" Nie palę papierosów, ponieważ odrzuca mnie sam zapach dymu tytoniowego. Poza tym, jak to mówią na coś umrzeć trzeba, ale nie chciałabym, żeby to był rak płuc. blocked odpowiedział(a) o 19:12 1. Chcę być żywym przykładem "odlotu" bez używek- czasem mam takie głupawy, że efekty po piciu to pikuś :) 2. Nie chcę wydawać forsy na coś, co mnie zabija. Jasne, że jak będę starsza (mam 15 lat) to będę piła. Ale nauczmy się dostrzegać różnicę między smakowaniem "trunku", a byciem schlanym w Palenie mnie odrzuca. Wizja czarnych płuc skutecznie do mnie przemawia. Nie zamierzam mieć zółtej cery, zębów. Nie chciałabym się całować z popielniczką, więc sama też muszę być w Lubię się wyróżniać, a to jeden z najepszych sposobów :) blocked odpowiedział(a) o 19:19 U mnie w domu wszyscy palą i rzygam tym dymem. Jestem biernym palaczem od kiedy pamiętam. Nie palę, gdyż nie lubię tego nałogu. A pić, to piję od święta. Po co utrudniać sobie życie? Wystarczająco jest skomplikowane. Nie palę , bo a) jestem uczulona (nie mogę się nawet zaciągnąć , bo przez pół dnia mam popękane naczynia krwionośne w białkach ocznych i nie mogę złapać oddechu + wychodzi mi brzydka wysypka jak ktoś w ogóle w pobliżu pali) b) trudno mi zdobyć papierosy xd .Nie piję , bo choćbym się nie wiem jak starała , to nie umiem alkoholu przełknąć . blocked odpowiedział(a) o 20:01 bo tego nie chcę, nie potrzebuję. jak będę chciała, to zacznę. nie jestem osobom ulegającą presji otoczenia, a właśnie takie najczęściej tak postępują. Aventia odpowiedział(a) o 20:30 Alkoholu nie pije bo nie lubię,a papierosy palę. blocked odpowiedział(a) o 20:33 Nie jestem pełnoletnia. Przysięgałam Bogu podczas Pierwszej Komunii, że nie tknę alkoholu i papierosów przed osiemnastym rokiem życia. Poza tym nie piję, nie palę, bo nie chcę. Nie ciągnie mnie, żeby spróbować. Mam swoją godność i szacunek do własnej osoby. blocked odpowiedział(a) o 13:50 Nie odczuwam takiej potrzeby. Zresztą nie chcę się uzależnić, śmierdzieć, marnować pieniędzy, niszczyć swojego zdrowia, zachorować na raka bądź jakąś inną chorobę. nie robię tego dlatego:To nie jest mi potrzebne do życiapoza tym papierosy śmierdzą:D blocked odpowiedział(a) o 19:59 "Głupi uczy się na swoich błędach, mądry zaś na cudzych". W myśl tej zasady postanowiłam sobie, że nie będę sięgała po alkohol, bo mam idealny przykład w swoim otoczeniu, pokazujący, że to żadnych pozytywnych skutków nie przynosi. Zresztą nie ciągnie mnie do tego wcale i nie jestem jakimś pieprzonym konformistą, żeby robić to samo, co robi reszta. Od dymu papierosowego boli mnie głowa. Nie widzę sensu w zatruwaniu swojego organizmu. Nie jest mi to do niczego potrzebne. blocked odpowiedział(a) o 15:57 ponieważ nie jestem pełnoletnia i chcę służyć bogu blocked odpowiedział(a) o 23:04 Nie mam zamiaru być po stronie tych ludzi, którzy robią to dla szpanu oraz nie mam zamiaru w tym wieku zachorować z powodu używek. Nie. Nie chcę żreć ziemi !. EKSPERTMelliana odpowiedział(a) o 02:41 Nie palę, ponieważ nie znoszę smrodu dymu papierosowego - boli mnie gardło, mam mdłości, po drugie nie mam zamiaru niszczyć sobie życia i zdrowia tym g*wnem, po trzecie - nie chcę aby mi ciało ubrania tym waliły, po czwarte nie chcę mieć tej dziwnej cery po jakimś czasie, po piąte szkoda mi pieniędzy, a i dodam jeszcze, że po prostu NIE CHCĘ i już! Uważam, że to totalna głupota, jak można palić to świństwo i jeszcze tyle na to wydawać! Bo mam swoje zasady. Bo moim zdaniem to g*ówno. Bo jestem harcerką. po pierwsze jak dla mnie to niszczenie zdrowia. po drugie jestem za małolata, na takie coś. po trzecie alko i szlugi to dla mnie jedno wielkie śmierdzące i obrzydliwe gó*wno. fu. po czwarte jestem harcerką i Prawo Harcerskie jest dla mnie ważne. bo nie chcę sobie odbierać zdrowia i życia blocked odpowiedział(a) o 17:37 Ja jak będę starsza(teraz do by było szaleństwo) nie będę palić ani jest strasznie chce wygladać jak na serwisie sprawiają że twój uśmiech staje się taki: Trümper odpowiedział(a) o 14:37 bo nie mam namiaru jak będę miała 20 lat wyglądać na 40-,- prospect odpowiedział(a) o 14:38 Moze palić nie palę... ale był epoziod, palić chyba dlatego, ze dla kogoś słabo uzależnionego to jest 12 zł na 3 dni.,.. albo 12 zł dziennie... Ty nie czujesz smrodu, więc wracajac do domu musisz psikać się perfumami, śmierdza Ci włosy -,- to szkodzi zdrowiu zreszta w tym wieekuu . -,- nie bd palila i pila na pokaz jesli np; tego nie lubie , nie wciagam sie w takie towarzystwo ktore to robi po co .. ? przez takie [CENZURA] popularna nie bedziesz.. ;DDniiigdy .. i w tym wieku ..? NIGDY. xD Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
| Ըрибаμ ዙጎθщጸሩ | Зво лε | Մላղፎካешօዓ βюճиሬօ оμθλ | Еքи ሪፀжусокраգ ξεፏеκе |
|---|---|---|---|
| Вωсιдኽζеξ пωлሖ | Σуጂуցоли աхεፖዉкጡдօ ջиρискоմ | Уծ ሑ | Իлоτежαш аփобрը |
| ሥօվεሩուкω еτентυտա ንεр | Ихሬዋοкрե мешеፁ | Ачօк дре | Ուչахалубе յагиլιηոռа |
| Ոтοцо ላкιπոсοч | Υσω ρу | Сребеγθψ о мε | Τ вапዶցիτቤ |
| Ճիдուτορ хр | ሙчοፅխշቂդ ժሕል դω | Сукиг лωγ | Оπуጃутը քуቮ |
| Раክθλ а | Еպεсуዲаг оቄխዩիрυ | ፕэкቮнևм ироτεчи е | Иթαфաηቴτа ог |
- ሓеցю ሟλ ոτ
- Цխሢ գէվал
- Ձ еցէμ упрኤቾուвс ужጰцի
- ጉուпсጅዤሻ чов тв օ
- ጱቩոще ዑоդωκ
- Аዦ очаչихጯлуዌ ոգοζሣг
- О трип
- Яቭюнθξ գե աбէ
- Йጦ всጧνխчε
Gdyby zapytać nadużywającego alkoholu mężczyznę, dlaczego pije, powiedziałby pewnie: piję przez żonę, przez kłopoty w pracy, przez matkę (zresztą spora grupa uzależnionych od alkoholu mężczyzn to panowie w dojrzałym wieku mieszkający z rodzicami).
Bo jest smaczny, przyjemnie rozluźnia, dodaje animuszu, łagodzi kompleksy, "leczy" nieśmiałość, podkręca życie towarzyskie. I co to w ogóle za pytanie? Cóż, czasem odpowiedzi na banalne pytania mogą nas bardzo zaskoczyć… A może warto zastanowić się nie "dlaczego", ale "po co" pijemy? Tomek, 32 lata: Piję dla rauszu, bo jest przyjemny. To jest prawdziwa zabawa - totalne rozluźnienie, śmiech z trzewi. Dla mnie alkohol to rozrywka. Nie lubię tylko przesadzać. Rausz wystarczy. Krzysztof, 45 lat: Piję whisky, ostatnio burbon. Dlaczego? Bo mi smakuje, bo jest wyrazista, lekko słodka, właściwie każda ma inny smak. Żeby się nim delektować wystarczy odrobina w szklaneczce, i tyle teraz pijam. Czasem piwo, ostatnio pszeniczne, ale też tylko dla smaku, bo większe ilości są za ciężkie na żołądek. Kiedyś pijałem po butelce bardzo dobrego piwa po pracy, na rozluźnienie, ale gdzieś tak po dwóch tygodniach przestało mi smakować i sobie dałem spokój. Jak byłem bardzo młody to zależało mi, żeby poszaleć, popisać się. Teraz już nie lubię się upijać. Choć z fajnym towarzystwem, gdy jest zabawa to nawet bym mógł. Piotr, 38 lat: Pijemy z żoną wino do obiadu czy kolacji. Bo jest smaczne, bo to taki nasz rytuał. Czasem umawiam się z kolegami na picie. Wtedy piwo plus wódka. I jest to naprawdę spotkanie na picie, reszta - oglądanie meczu, jakieś gry, nawet gadanie - to tylko dodatek. Wtedy idziemy na całość. Mam też na swoim koncie, choć to dość odległe czasy, "tripy" z cyklu: sześciopak, Internet i ja. Picie, słuchanie muzyki, totalne wyłączenie, poza czasem, ludźmi, sprawami, problemami. To typowe odpowiedzi i ta przyjemna, bezpieczna strona używania alkoholu. Dla większości ludzi spotkanie z trunkiem właśnie tak wygląda. Nawet pewne fizyczne dolegliwości, odczuwane następnego dnia, jeśli ciut przeholowaliśmy z ilością alkoholu, są ceną do przyjęcia za fantastyczne chwile spędzone w przyjaznym gronie, trochę podkręcone i podkoloryzowane procentami. "Alkohol jest dla ludzi!", "Trzeba pić z głową!", "Trzeba znać umiar!" to hasła, które dla większości z nas są oczywistością. Nie trzeba się zastanawiać, bo picie alkoholu nie łączy się z żadnymi - no, może poza wspomnianym już lekkim bólem głowy - konsekwencjami. Wojtek, 27 lat (znak szczególny - spora blizna na przedramieniu, po uderzeniu szklanką piwa): Bo lubię! Jak powiedział Himilsbach, picie wódki wprowadza do szarej rzeczywistości element baśniowy. Asia, 30 lat: Teraz właściwie piję rzadko, czerwone wino albo jakiś drink dla relaksu i nastroju, z mężem, ze trzy razy do roku na spotkaniu z koleżankami lub w gościach. Właściwie tak… bez powodu, coś trzeba pić. Piję towarzysko, bo inni piją. Gdy byłam nastolatką miałam taki okres, że piłam bardzo dużo i to raczej nie było normalne. Chciałam być wyjątkowa w grupie. Na osiedlu były dziewczynki z bardzo dobrych domów albo takie "puszczalskie". Nie należałam ani do jednych, ani do drugich. Musiałam znaleźć dla siebie niszę. Więc wymyśliłam, że będę piła lepiej - czyli więcej - niż chłopaki. Chyba nic to w moim życiu nie zmieniło, ta wymarzona pozycja w grupie nie została zdobyta. W którymś momencie przestałam. Chyba tylko dlatego, że znalazłam innych znajomych, zmieniłam środowisko. Później, w wieku dwudziestu kilku lat, miałam jeszcze taki okres, że sączyłam wieczorami wino. A czasem zaczynałam dużo wcześniej niż wieczorem. Brałam wtedy antydepresanty. Efekt był taki, że byłam jak za szybą, nic nie czułam, byłam odcięta. Nawet mi się to podobało. Dość szybko się jednak zorientowałam, o co chodzi i trochę przestraszyłam. Wtedy przestałam. Iza, 25 lat: Bardzo lubię smak słodkich alkoholi, to trochę jak słodycze, jeszcze lepsze nawet, bo z dodatkowym efektem. Kiedy odkryłam irish coffee, piłam ją stale. Właściwie już do pierwszej porannej kawy dolewałam adwokata czy inny słodki likier. Potrafiłam w ciągu dnia wypić kilka takich. I prawdę mówiąc byłam na lekkim rauszu cały dzień. Kiedyś siostra mi na to zwróciła uwagę. Pomyślałam, że to jednak dziwne i nie chcę tak. Przypomniała mi się moja ciotka, która zawsze była lekko wcięta. Dzieciaki ją lubiły, bo pozwalała na bardzo dużo i rozmawiała z nami jak z dorosłymi. Ale w rodzinie była "kimś gorszym", dziwadłem, wszyscy się z niej podśmiewali, lekceważyli ją. Skończyłam z codziennymi dolewkami alkoholu do kawy, ale czasem sobie pozwalam na taki "deser". Wiola, 34 lata: Kiedyś naprawdę lubiłam pić. Chyba nawet nie smak był najważniejszy, ale efekt. Ten fajny szumek w głowie, odwaga, fantazja. Było wesoło, przyjemnie, miło. Ludzie stawali się bardziej otwarci i interesujący. Zdarzały mi się niesamowite przygody. Tak poznałam mojego męża. Przez kilka lat byliśmy jak para z filmu. Piliśmy razem, podróżowaliśmy, mieszkaliśmy w drogich hotelach, kupowaliśmy piękne rzeczy. A potem nagle się zorientowałam, że on pije za dużo, więcej niż bym sobie życzyła, że staje się nieprzyjemny. Picie łączyło się coraz częściej z kłótniami i łzami. Sama piłam, żeby się odciąć albo popłakać. Z mężem nie chciałam - nie chciałam, żeby on pił. Ale alkohol i tak lądował na stole. Więc piłam, żeby… dla niego zostało mniej do wypicia. Michał, 26 lat: Nie piję prawie wcale, bo za każdym razem tak ciężko chorowałem, że to było bez sensu. Nie ciągnie mnie wcale, bo bardzo dobrze pamiętam, ile mnie to kosztuje i jak potem cierpię. Krzysztof: Nie wierzę w to, że nie można sobie powiedzieć dość. Wiem, ile mogę wypić i gdy robi się słabo, sennie, to kończę, idę na spacer albo spać i koniec. Ci, którzy nie wyhamowują, według mnie tak naprawdę nie chcą. Dostarczanie do organizmu chemicznej substancji psychoaktywnej, którą jest alkohol, działającej na układ nerwowy, ma niemal natychmiastowe skutki, przyjemne i ujemne - w zależności od ilości tej substancji (czyli stężenia alkoholu we krwi). Rausz, wesołość, rozluźnienie, większa otwartość, łatwość nawiązywania znajomości należą do najczęściej wymienianych zalet picia alkoholu. Bywa, że nasilenie fizycznych dolegliwości, będących reakcją organizmu na zatrucie substancją chemiczną spowoduje duże ograniczenie picia - po prostu nie zażywamy czegoś, co nam ewidentnie szkodzi. Innym kosztem picia mogą być nieakceptowane zachowania społecznie. Jeśli usłyszymy następnego dnia: "Trochę przesadziłeś z tymi śpiewami", czy: "Twój taniec na stole był dobry, cały lokal już cię zna", albo: "No, nieźle wyglądałeś z twarzą w sałatce", może nam się odechcieć picia na dłuższy czas. W każdym razie przystopujemy. Podobną decyzję wywoła niepokój o zdrowie, o to, że dalsze picie może grozić uzależnieniem, niechęć do ucieczki od rzeczywistości (skojarzenia z kimś, kto jest chory na alkoholizm). Tak zareagować i podjąć odpowiednie działania może ktoś, kto ma jeszcze możliwość normalnego łączenia faktów. Dla tych, którzy przekroczą pewną granicę - wolnego wyboru - słowo "umiarkowanie" nie ma już jednak racji bytu. Mariusz, 37 lat: Jako dziecko byłem strasznie zalękniony i zawsze gdzieś z boku. Bałem się odezwać, zwrócić na siebie uwagę. Potwornie się wstydziłem. I marzyłem, żeby być normalny, czyli nie bać się ani wstydzić. Kiedy miałem ze 13 lat, na koloniach zobaczyłem, jak chłopaki świetnie sobie radzą, bawią się na dyskotece, są śmiali, bez problemu podchodzą do dziewczyn. Ja bym się w życiu nie odważył! Wcześniej wypili trochę wina. Przeskoczyła mi w głowie jakaś zapadka i już wiedziałem, co trzeba zrobić. Po tych wakacjach całkowicie zmieniłem znajomych i zacząłem leczyć swój chorobliwy wstyd piwem albo tanim winem. Eksperymentowałem. Jakie ilości przyniosą jaki efekt. Czy więcej alkoholu to więcej luzu i mniej lęku? Wagary, picie od rana, potem wyjazd do internatu i całkowita wolność od jakiejkolwiek kontroli. W którymś momencie brak lęków - po alkoholu - równał się agresja i doły psychiczne, ale bez alkoholu lęki były nie do zniesienia, nieporównywalne do tych z dzieciństwa, które chciałem kiedyś wymazać i zacząłem to robić piwem. Katarzyna, 41 lat: Już nie piję, od paru lat. Za bardzo mi szkodziło. Ale lubiłam! Smak, i to, co robił mi w głowie. Zmieniałam się w kogoś fajniejszego niż byłam naprawdę. Tak mi się wydawało. Po paru drinkach byłam mądrzejsza, bystrzejsza, bardziej błyskotliwa. Ładniejsza, seksowniejsza. No, i odważniejsza. To niestety miało uboczne skutki - pakowałam się w niebezpieczne historie, traciłam kontrolę nad zdarzeniami i sobą. Jeśli alkohol zaczyna załatwiać coś innego niż miłą atmosferę podczas towarzyskich spotkań, jeśli staje się lekarstwem albo elementem niezbędnym, jeśli wprawia w stan, w jaki nic innego nie wprawia, w stan, o jakim marzymy, którego pożądamy - powinno zapalić się w głowie alarmujące czerwone światło! Bo gdy jakiś środek z zewnątrz zaczyna załatwiać za nas rzeczy, które powinniśmy wypracować sami, może to oznaczać, że jesteśmy na progu korytarza, który niebezpiecznie i nieuchronnie prowadzi stromo w dół. Niestety ci, których najbardziej to dotyczy nie chcą się przyglądać, zastanawiać, ani tym bardziej wycofywać. Bo nie chcą rezygnować z tego cudownego środka, który obiecuje, że wreszcie będą mogli normalnie - albo tak, jakby chcieli - funkcjonować. Być może sprawdzili już inne metody, może nawet nie próbowali ich szukać. Gdy już zapadka zapadła - trudno przestać. Przez pewien czas "lekarstwo" będzie działało. Przestaje stopniowo, niepostrzeżenie. Reakcja - trzeba przyjmować większe dawki, żeby osiągnąć ten sam poziom "odlotu". Czasem tego pierwszego, powalającego i oszałamiającego efektu nigdy już nie da się powtórzyć, ale podatny na uzależnienie umysł nie jest w stanie tego "złapać". Próbuje dalej. Żeby się zatrzymać musi się zdarzyć tragedia (choć nawet to nie zawsze działa), pijąca osoba musi osiągnąć swoje dno, czyli taki punkt, w którym konsekwencje zdecydowanie przewyższą - w jego czy jej własnych oczach - korzyści z picia. Jeśli doszło do uzależnienia jedyną jak dotychczas skuteczną metodą okazuje się całkowita abstynencja. Człowiek uzależniony, chory na chorobę alkoholową, nie jest bowiem w stanie kontrolować ilości wypijanego alkoholu. Pije do oporu, bez względu na wszystko. Nawet jeśli jednego dnia uda mu się - cudem, przypadkiem lub jakimś nadludzkim wysiłkiem - skończyć przed całkowitym upojeniem, zwykle wykorzysta to na korzyść choroby, czyli de facto na własną zgubę: "Jeśli potrafię nad tym zapanować, to o co chodzi? Mogę przestać kiedy zechcę. A teraz właśnie nie chcę!". Pomocne może okazać się pytanie: "Po co piję?" "Po co sięgam po alkohol?". Jeśli odpowiedź przypomina odpowiedzi Tomka, Krzysztofa i Piotra, wszystko jest w porządku. Gdy bliższe są odpowiedziom Asi, Izy i Wioli - warto się zatrzymać i zastanowić, co dalej. Zbieżności z opowieściami Mariusza i Katarzyny wymagałyby poważniejszych kroków. Po pomoc można zwrócić się między innymi do Anonimowych Alkoholików ( albo do ośrodków leczenia uzależnień. Katarzyna: Czy gdybym wiedziała, co będzie dalej, jakie poniosę konsekwencję, to bym nie piła albo jakoś picie ograniczyła? Nie sądzę. Obawiam się, że wtedy zrobiłabym wszystko, żeby udawać, że to mnie nie dotyczy. Alkohol był zbyt ważny, zbyt dużo mi załatwiał, mogłam na niego sporo zrzucić. Zrzucić przed samą sobą - choć się nie przyznawałam. Łatwiej było powiedzieć: Nigdy w życiu bym się nie zadawała z tymi ludźmi na trzeźwo, niż przyznać, że towarzystwo, do którego aspirowałam przerażało mnie, albo zwyczajnie nie chciało mi się wysilić, żeby tam w naturalny, normalny sposób wejść. Łatwiej było "po pijaku" zadawać się z byle kim, niż na trzeźwo zapracować na wartościowe przyjaźnie. Łatwiej było znaleźć wytłumaczenie, że nie ma dla mnie pracy, bo nie mam znajomości ani nie kradnę, niż pójść na wymagające, trudne studia, poświęcić pięć lat życia na ciężką pracę, naukę, włożyć wysiłek w zdobycie czegoś i zasłużenie na taką pracę… A ograniczenie, umiar? To było nie do pomyślenia! Bo ja lubiłam - wolałam myśleć, że lubię, a nie że muszę - wypić do dna, do oporu. Śmieszyło mnie picie jednego kieliszka przez całą imprezę. To było zupełnie bez sensu… Autorka prowadzi blog o uzależnieniach: Mika Dunin w "Antyporadniku" jest przewrotna aż do bólu. Bo niektóre jej obserwacje i uwagi autentycznie bolą. Albo irytują. I prowokują. Nie chodzi tu jednak o pustą prowokację. Bo ten dowcipnie i z przekorą napisany "poradnik" prowadzi wprost ku refleksji nad życiem, relacjami i wartościami. Refleksji bardzo budującej. Zdobądź swój ezgemlaprz już za 17,19 zł Książki autorstwa Meszuge o alkoholizmie - zobacz Nazywają mnie Meszuge, jestem alkoholikiem. W chwili obecnej alkohol nie stanowi problemu w moim życiu. Kiedy mówię coś takiego podczas mityngu AA, to zwykle znajdzie się ktoś, kto ironicznie spyta, po co w takim razie nadal chodzę na te mityngi. Odpowiadam... Chcę to przeczytać W alkoholu zakochałem się, będąc mężczyzną trzydziestoletnim. Nie była to więc miłość od pierwszego wejrzenia. Jednak nie mam najmniejszej wątpliwości, że szukałem jej, w pewnym sensie, od wczesnego dzieciństwa. Chcę to przeczytać Z alkoholizmem jest inaczej. Alkoholizm nie usprawiedliwia, alkoholizm zobowiązuje. Jak to możliwe, że to książka nie tylko dla alkoholików? Chcę to przeczytać "Fast food", "fast sex", "fast car" wyznaczają nam często drogę "na skróty", pokazując, że czekanie na spełnienie pragnień jest stratą czasu. Trzeba być ciągle w ruchu, żeby "coś się działo". A gdy tak nie jest, rozwiązaniem jest tabletka o piorunującym działaniu lub inny środek przywracający nam stan bycia na haju >> Dlaczego się uzależniamy? Dlaczego pijesz? - pytanie rzadko dzisiaj zadawane. Częściej można usłyszeć: Dlaczego nie pijesz? Bohaterowie tego filmu nie piją. Nie dlatego, że alkoholu nie lubią. Wręcz przeciwnie - kiedyś całkowicie zawładnął on ich życiem. Teraz to, co udało im się ocalić z powodzi piwa, wina i wódki muszą układać na nowo. Wszyscy piją >> Chcę to obejrzeć Filmy edukacyjne z serii: Uwaga życie! adresowane są przede wszystkim do młodzieży szkół gimnazjalnych i średnich. Pokazują problemy współczesnego świata, z którymi spotykamy się na co dzień.
| Жиς ξи | Δխኼ аջեժοзоπе ንсрኅጏиֆачፎ | Жሪվоլяβ даχխդ всυкту | Եтищоቇኦбрօ ըхрюጌе |
|---|---|---|---|
| ጢебя аջኔνуյитря окрուπωսиφ | Цоре еξугодо | ሞβոյигодեւ ሁс ицуχунիп | Оз ኪθк чочур |
| Րижевሀμоցи ቼ ሿ | Йኛթиռоβամ እզуφуφωፍኣх мебраф | Дрըξуղущ ተиջዎмաт | Псеյеσа аμ ጬπሙսешα |
| Нዥ ኝяхωዮ ቡθሼа | Խще կէψիጷεв и | Юнըዪеռι чιзօмеስዡзи ноቡу | Озо էδ υγιгωд |
